حکايت

طايفه ی دزدان عرب بر سر کوهی نشسته بودند و منفذ کاروان بسته و رعيت بلدان از مکايد ايشان مرعوب و لشکر سلطان مغلوب . بحکم آنکه ملاذی منيع از قله ی کوهی گرفته بودند و ملجاء و ماوای خود ساخته . مدبران ممالک آن طرف در دفع مضرات ايشان مشاورت همی کردند که اگر اين طايفه هم برين نسق روزگاری مداومت نمايند مقاومت ممتنع گردد.

درختى كه اكنون گرفته است پاى

به نيروى مردى برآيد ز جاى

و گر همچنان روزگارى هلى

به گردونش از بيخ بر نگسلى

سر چشمه شايد گرفتن به بيل

چو پر شد نشايد گذشتن به پيل

 سخن بر اين مقرر شد که يکی به تجسس ايشان برگماشتند و فرصت نگاه داشتند تا وقتی که بر سر قومی رانده بودند و مقام خالی مانده ، تنی چند مردان واقعه ديده ی جنگ ازموده را بفرستادند تا در شعب جبل پنهان شدند . شبانگاهی که دزدان باز آمدند سفر کرده و غارت آورده سلاح از تن بگشادند و رخت و غنيمت بنهادند ، نخستين دشمنی که بر سر ايشان تاختن آوردد خواب بود . چندانکه پاسی از شب درگذشت ،

قرص خورشيد در سياهى شد

يونس اندر دهان ماهى شد

 دلاورمردان از کمين بدر جستند و دست يکان بر کتف بستند و بامدادان به درگاه ملک حاضر آوردند . همه را به کشتن اشارت فرمود . اتفاقا در آن ميان جوانی بود ميوه ی عنفوان شبابش نورسيده و سبزه ی گلستان عذارش نودميده . يکی از وزرا پای تخت ملک را بوسه داد و روی شفاعت بر زمين نهاد و گفت : اين پسر هنوز از باغ زندگانی برنخورده و از ريعان جوانی تمتع نيافته . توقع به کرم و اخلاق خداونديست که به بخشيدن خون او بربنده منت نهد .. ملک روی از اين سخن درهم کشيد و موافق رای بلندش نيامد و گفت :

پرتو نيكان نگيرد هر كه بنيادش بد است

تربيت نااهل را چون گردكان برگنبد است

 بهتر اين است كه نسل اين دزدان قطع و ريشه كن شود و همه آنها را نابود كردند، چرا كه شعله آتش را فرو نشاندن ولى پاره آتش رخشنده را نگه داشتن و مار افعى را كشتن و بچه او را نگه داشتن از خرد به دور است و هرگز خردمندان چنين نمى كنند:

ابر اگر آب زندگى بارد

هرگز از شاخ بيد بر نخور 

با فرومايه روزگار مبر

كز نى بوريا شكر نخورى

 وزير، سخن شاه را طوعا و کرها پسنديد و بر حسن رای ملک آفرين گفت و عرض كرد: راى شاه دام ملکه عين حقيقت است ، چرا كه همنشينى با آن دزدان ، روح و روان اين جوان را دگرگون كرده و همانند آنها نموده است . ولى ، ولى اميد آن را دارم كه اگر او مدتى با نيكان همنشين گردد، تحت تاءثير تربيت ايشان قرار مى گيرد و داراى خوى خردمندان شود، زيرا او هنوز نوجوان است و روح ظلم و تجاوز در نهاد او ريشه ندوانده است و در حديث هم آمده :

كل مولود يولد على الفطرة فابواه يهودانه او ينصرانه او يمجسانه .

پسر نوح با بدان بنشست

خاندان نبوتش گم شد

سگ اصحاب كهف روزى چند

پى نيكان گرفت و مردم شد

 گروهى از درباريان نيز سخن وزير را تاءكيد كردند و در مورد آن جوان شفاعت نمودند. ناچار شاه آن جوان را آزاد كرد و گفت : بخشيدم اگر چه مصلحت نديدم  .

دانى كه چه گفت زال با رستم گرد

دشمن نتوان حقير و بيچاره شمرد

ديديم بسى ، كه آب سرچشمه خرد

چون بيشتر آمد شتر و بار ببرد

 فی الجمله پسر را بناز و نعمت براوردند و استادان به تربيت همگان پسنديده آمد . باری وزير از شمايل او در حضرات ملک شمه ای می گفت که تربيت عاقلان در او اثر کرده است و جهل قديم از جبلت او بدر برده . ملک را تبسم آمد و گفت :

عاقبت گرگ زاده گرگ شود

گرچه با آدمى بزرگ شود

 سالی دو برين برآمد. طايفه ی اوباش محلت بدو پيوستند و عقد موافقت بستند تا به وقت فرصت وزيبر و هر دو پسرش را بکشت و نعمت بی قياس برداشت و در مغازه ی دزدان بجای پدر نشست و عاصی شد. ملک دست تحير به دندان گزيدن گرفت و گفت :

شمشير نيك از آهن بد چون كند كسى ؟

ناكس به تربيت نشود اى حكيم كس

باران كه در لطافت طبعش خلاف نيست

در باغ لاله رويد و در شوره زار خس  

زمين شوره سنبل بر نياور 

در او تخم و عمل ضايع مگردان

نكويى با بدان كردن چنان اس 

كه بد كردن بجاى  نيكمردان

* * * *

http://www.iran-forum.ir/" target="_blank">http://up.iran-forum.ir/uploads/file2/1362914976.gif" width="130" height="130" alt="نوروز پيروز">

 حکايت

ملک زاده ای را شنيدم که کوتاه بود و حقير و ديگر برادران بلند و خوبروی . باری پدر به کراهت و استحقار درو نظر می کرد . پسر بفراست استيصار بجای آورد و گفت : ای پدر ، کوتاه خردمند به که نادان بلند . نه هر چه بقامت مهتر به قيمت بهتر . اشاة نظيفة و الفيل جيفية.

اقل جبال الارض طور و انه  

لاعظم عندالله قدرا و منزلا

آن شنيدى كه لاغرى دانا

گفت بار به ابلهى فربه

اسب تازى وگر ضعيف بود

همچنان از طويله خر به

 پدر بخنديد و ارکان دولت پسنديد و برادران بجان برنجيدند.

تا مرد سخن نگفته باشد

عيب و هنرش نهفته باشد

هر پيسه گمان مبر نهالى

شايد كه پلنگ خفته باشد

 شنيدم که ملک را در آن قرب دشمنی صعب روی نمود . چون لشکر از هردو طرف روی درهم آوردند اول کسی که به ميدان درآمد اين پسر بود . گفت :

آن نه من باشم که روز جنگ بينی پشت من

آن منم گر در ميان خاک و خون بينی سری

کان که جنگ آرد به خون خويش بازی می کند

روز ميدان وان که بگريزد به خون لشکری

اين بگفت و بر سپاه دشمن زد و تنی مردان کاری بينداخت . چون پيش پدر آمد زمين خدمت ببوسيد و گفت :

اى كه شخص منت حقير نمود

تا درشتى هنر نپندارى

اسب لاغر ميان ، به كار آيد

روز ميدان نه گاو پروارى

 آورده اند که سپاه دشمن بسيار بود و اينان اندک . جماعتی آهنگ گريز کردند. پسر نعره زد و گفت : ای مردان بکوشيد يا جامه زنان بپوشيد . سواران را به گفتن او تهور زيادت گشت و بيکبار حمله آوردند . شنيدم که هم در آن روز بر دشمن ظفر يافتند. ملک سر و چشمش ببوسيد و در کنار گرفت و هر روز نظر بيش کرد تا وليعهد خويش کرد. برادران حسد بردند و زهر در طعامش کردند. خواهر از غرفه بديد ، دريچه بر هم زد . پسر دريافت و دست از طعام کشيد و گفت : محال است که هنرمندان بميرند و بی هنران جای ايشان بگيرند.

كس نيابد به زير سايه بوم

ور هماى از جهان شود معدوم

 پدر را از اين حال آگهی دادند. برادرانش را بخواند و گوشمالی بجواب بداد. پس هريکی را از اطراف بلاد حصه معين کرد تا فتنه و نزاع برخاست که:ده درويش در گليمى بخسبند و دو پادشاه در اقليمى نگنجند.

نيم نانى گر خورد مرد خدا

بذل درويشان كند نيمى دگر

ملك اقلمى بگيرد پادشاه

همچنان در بند اقليمى دگر  

* * * *

http://www.iran-forum.ir/" target="_blank">http://up.iran-forum.ir/uploads/file2/1362914976.gif" width="130" height="130" alt="نوروز پيروز">

حکايت

يكى از ملوک خراسان ،  محمود سبکتکين را در عالم خواب ديد كه جمله وجود او ريخته بود و خاک شده مگر چشمان او که همچنان در چشمخانه همی گرديد و نظر می کرد. ساير حکما از تاويل اين فرو ماندند مگر درويشی که بجای آورد و گفت : هنوز نگران است که ملکش با دگران است.

بس نامور به زير زمين دفن كرده اند

كز هستيش به روى زمين يك نشان نماند

وان پير لاشه را كه نمودند زير خاك

خاكش چنان بخورد كزو استخوان نماند

زنده است نام فرخ نوشيروان به خير

گرچه بسى گذشت كه نوشيروان نماند

خيرى كن اى فلان و غنيمت شمار عمر

زان پيشتر كه بانگ بر آيد فلان نماند

* * * *

http://www.iran-forum.ir/" target="_blank">http://up.iran-forum.ir/uploads/file2/1362914976.gif" width="130" height="130" alt="نوروز پيروز">

عنوان کتاب : گلستان سعدی

نويسنده : سعدی

تايپ : ليلا اکبری

 باب اول در عبرت پادشاهان

 حکايت

در يكى از جنگها، عده اى را اسير كردند و نزد شاه آوردند. شاه فرمان داد تا يكى از اسيران را اعدام كنند. اسير كه از زندگى نااميد شده بود، خشمگين شد و شاه را مورد سرزنش و دشنام خود قرار داد كه گفته اند: هر كه دست از جان بشويد، هر چه در دل دارد بگويد.

وقت ضرورت چو نماند گريز

دست بگيرد سر شمشير تيز

ملک پرسيد: اين اسير چه مى گويد؟

يكى از وزيران نيک محضر گفت : ای خداوند همی گويد:

والكاظمين الغيظ و العافين عن الناس

ملک را رحمت آمد و از سر خون او درگذشت.وزير ديگر که ضد او بود گفت : ابنای جنس مارا نشايد در حضرت پادشاهان جز راستی سخن گفتن.اين ملک را دشنام داد و ناسزا گفت . ملک روی ازين سخن درهم آمد و گفت : آن دروغ پسنديده تر آمد مرا زين راست که تو گفتی که روی آن در مصلحتی بود و بنای اين بر خبثی .  چنانكه خردمندان گفته اند: دروغ مصلحت آميز به ز راست فتنه انگيز

هر كه شاه آن كند كه او گويد

حيف باشد كه جز نكو گويد

 و بر پيشانى ايوان كاخ فريدون شاه ، نبشته بود:

جهان اى برادر نماند به كس

دل اندر جهان آفرين بند و بس

مكن تكيه بر ملك دنيا و پشت

كه بسيار كس چون تو پرورد و كشت

چو آهنگ رفتن كند جان پاك

چه بر تخت مردن چه بر روى خاك

* * * *

http://www.iran-forum.ir/" target="_blank">http://up.iran-forum.ir/uploads/file2/1362914976.gif" width="130" height="130" alt="نوروز پيروز">

181- جوزجان محلى بوده بين مرو و بلخ و از بلاد خراسان محسوب مى شده است . (تتمة المنتهى ص 95) شعر معروف دعبل خزاعى اشاره به قبر يحيى و ابراهيم بن عبدالله محض (قتيل باخمرى ) است ، آنجا كه مى گويد:

http://www.iran-forum.ir/" target="_blank">http://up.iran-forum.ir/uploads/file2/1362914976.gif" width="130" height="130" alt="نوروز پيروز">

97- مسعودى در مروج الذهب مى گويد: عثمان در مدينه ساختمانى مجلل از سنگهاى مخصوصى درست كرد كه درهايش از ساج و عرعر ((دو نوع درخت مخصوص )) بود و اموال و چشمه ها و باغهاى بسيارى در مدينه براى خود گرفت .
98- خيزران يكنوع نى مغزدار و خوشرنگ است .
99- الغدير ج 9 ص 17.
100- عثمان براى اينكه عمار را توهين كند اسم مادر عمار را آورد، چه آنكه در آداب اجتماعى عرب ، تصريح باسم مادر دشنام بدى محسوب مى شد.
101- اقتباس از ناسخ التواريخ خلفاء چاپ قديم ص 425.
102- الغدى ج 9 ص 18 بنقل از كتاب الانساب بلاذرى ج 5 ص 54.
103- ما اقلت الغبراء و ما اظلت الخضراء على ذى لهجة اصدق من ابى ذر اين حديث را اكابر علماى اهل تسنن از جمله ابن ابى الحديد در شرح نهج البلاغه ج 1 ص 241 از چند نفر از علماى خود با اسناد متعدد نقل كرده است .
104- ابوذر الغفارى علامه سيد محسن امين ص 14.
105- توبه - 3.
106- توبه - 34.
107- كعب الاحبار از علماى يهود بود در عصر خلافت عمر، سال 17 هجرى هنگاميكه عمر وارد بيت المقدس شد با تشريفات خاصى نزد عمر آمد و اظهار اسلام كرد وقتيكه عمر بمدينه مراجعت كرد كعب نيز همراه عمر بمدينه آمد و در دستگاه خلافت عمر تقرب داشت و پس از عمر، جزء اصحاب خاص و مشاور ويژه عثمان گرديد (مشروح جريان اسلام آوردن وى را در كتاب ناسخ ‌التواريخ خلفا ص 260 - 262 مطالعه كنيد.)
108- ابوذر الغفارى ص 17.
109- الغدير ج 8 ص 346.
110- قاموس الرجال ج 2 ص 453.
111- دير مروان ، محل پر درخت و خوش آب و هوائى است در نزديك شام كه بعدها تفرجگاه وليد بن يزيد و هارون الرشيد شد.
112- ابوذر الغفارى علامه سيد محسن امين ص 45.
113- ربذه قريه اى است كه در يك فرسخى مدينه سر راه مسافران مدينه به مكه قرار دارد و اينك قبر ابوذر در همين مكان مى باشد.
114- ابوذر الغفارى ص 54.
115- نهج البلاغه خطبه 130 - يا اباذر انك غضبت لله فارج من غضبت له ان القوم خافوك على دنيا هم و خفتهم على دينك ...
116- قادسيه ، قريه اى بود در حدود 15 فرسخى غربى كوفه در اواخر اراضى عرب قرار داشت (مجمع البحرين - قدس ) و جنگ فوق را جنگ قادسيه گويند، چون در اين سرزمين واقع شد.
117- تاريخ كامل ابن اثير.
118- فتنه صليبى ها آن
119- صلاح الدين ايوبى سردار غيور و با اقتدار اسلام از آذربايجان برخاست و جهت اتحاد بين مصر و سوريه به قطع دست مسيحيان از بيت المقدس اقدام كرد و پس از يك سلسله جنگهاى پيروزمندانه در اكتبر 1178 بيت المقدس و سراسر خاك فلسطين را از وجود بيگانگان پاك نمود.
120- تركان عثمانى عشيره كوچكى بودند از قبيله ((اغز)) كه پس از هجوم مغول از خراسان بسمت مغرب كوچ كردند و در اوائل قرن هفتم در آسياى صغير اقامت نمودند.
عثمان بن ارطغرل جد سلاطين عثمانى كه در سال 656 هجرى (1258 ميلادى ) تولد يافت در شهر ((سگوت ))به تاءسيس سلسله اى موفق گرديد كه عدد سلاطين آن به 39 نفر مى رسد كه همه آنها از فرزندان عثمان بن ارطغرل مى باشند.
عثمان و بعد فرزندانش يكى پس از ديگرى به فتح بلاد پرداختند تا آنكه محمد خان ثانى (هفتمين سلطان عثمانى ) فرزند مراد ثانى در سال 857 هجرى ، (1453 م ) قسطنطنيه را تحت تسخير حكومت اسلامى درآورد و آخرين باقيمانده روم شرقى به اين ترتيب از ميان رفت .
سلطان سليم خان اولى نهمين سلطان عثمانى در ظرف هشت سال سلطنت خود، پادشاه ايران را مغلوب كرد و كردستان و ديار بكر را به امپراطورى عثمانى ملحق كرد و در سال 923 هجرى بر شام و مصر و عربستان تسلط يافت و خليفه عباسى مصر را مطيع خود ساخت .
بعد پسرش سلطان سليمان خان كه بخاطر هوش و كفايت و فتوحات درخشانش لقب (كبير) به او دادند بر فتوحات افزود بطورى كه دوره سلطنت او منتهى عظمت دوره سلاطين عثمانى است ، چه آنكه بعد از او دوره انحطاط حكومت اين سلسله شروع شد.
سلاطين عثمانى بترتيب از اين قرارند:
1 - عثمان اول 2 - ارخان 3 - مراد اول 4 - بايزيد اول 5 - محمد اول 6مراد ثانى 7 - محمد ثانى 8 - بايزيد ثانى 9 - سليم اول 10 - سليمان اول 11 - سليم ثانى 12 - مراد ثالث 13 - محمد ثالث 14 - احمد اول 15 - مصطفى اول 16 - عثمان ثانى 17 - مصطفى اول (مجددا) 18 - مراد رابع 19 - ابراهيم اول 20 - محمد رابع 21 - سليمان ثانى 22 - احمد ثانى 23 - مصطفى ثانى 24 - احمد ثالث 25 - محمود اول 26 - عثمان ثالث 27 - مصطفى ثالث 28 - عبدالحميد اول 29 - سليم ثالث 30مصطفى رابع 31 - محمود ثانى 32 - عبدالمجيد اول 33 - عبدالعزيز اول 34 - مراد خامس 35 - عبدالحميد خان 36 - محمد خامس ‍ 37محمد سادس 38 - عبدالمجيد ثانى 39 - عبدالعزيز ثانى (اقتباس از كتاب طبقات سلاطين اسلام تاءليف ((استانلى لين پول )) ترجمه عباس ‍ اقبال چاپ مهر تهران 1312 هجرى شمسى صفحه 169 تا 177).
يكى از آثار مهم عثمانيها در فلسطين ، ديوارى است كه سليمان قانونى در سال 1542 بدور شهر بيت المقدس كشيد (سرگذشت فلسطين ص 73).
121- در اين باره بكتاب لماذا خسرالعالم بانحطاط المسلمين از صفحه 143 ببعد مراجعه شود.
122- اين شهر از نظر موقعيت جغرافيائى آنچنان اهميت دارد كه ناپلئون مى گويد: اگر دنيا بخواهد يك حكومت جهانى تشكيل دهد، قسطنطنيه بهترين شهرى است كه براى مركر اين حكومت جهانى آمادگى دارد (لماذا خسر العالم بانحطاط المسلمين ص 240).
123- چهاردهمين سلطان عثمانى .
124- چه آنكه كنستانتين را قسطنطنين نيز مى گفتند، از اينرو اين شهر به اين نام مبدل گرديد.
125- در اين باره به دائرة المعارف يا فرهنگ دانش و هنر ص 883 و به المنجد فى الاعلام واژه ((استنبول )) مراجعه شود.
126- تاريخ يعقوبى ج 2 ص 171.
127- لماذا خسر العام بانحطاط المسلمين ص 138.
128- مورخين چگونگى فتح را چنين نوشته اند: در سال 1453 سلطان محمد دوم (هفتمين سلطان عثمانى ) با سربازان خود قسطنطنيه را محاصره نمود مدافعان شهر قسمتى از دروازه ((كركوپورتا)) را باز كردند تا گروهى از آنان از آن دروازه بگذرند و بر مهاجمان كه در خارج بودند حمله كنند، پس از بازگشت اين گروه در مورد بستن دروازه مزبور غفلت شد و مقامات امپراطورى روم كه به مسدود بودن آن دروازه عادت داشتند فراموش كردند كه نگهبانانى بر آن بگمارند در اين حين پنجاه تن از سربازان ترك از آن قسمت دروازه كه باز بود وارد شهر شدند و با اينكه همه آنها بقتل رسيدند در شهر شايع شد كه تركان عثمانى در حصار شهر رخنه كرده اند، اين شايعه ، وحشت و اضطراب زيادى در ميان اهالى ايجاد نمود و رشته امور را مختل كرد، سپاهيان ترك از اين اوضاع آشفته و وحشت عمومى استفاده كرده و بحمله عمومى پرداختند و بسهولت فاتح و پيروز شدند. (دائرة المعارف يا فرهنگ دانش و هنر ص 883).
129- در اين باره بكتاب لماذا خسر العالم و كتاب طبقات سلاطين اسلام مراجعه شود.
130- هر ميل عربى چهار هزار ذراع (هر ذراعى تقريبا نيم متر) است .
131- لماذا خسر العالم بانحطاط المسلمين ص 140.
132- واعدوا لهم ما استطعتم من قوه و من رباط الخيل ترهبون به عدوالله و عدوكم و آخرين من دونهم لا تعلمونهم (انفال - 60).
133- الحكمة ضالة المؤ من حيث وجدها فهو احق بها.
134- بانو خالده اديب در دانشگاه ملى اسلامى است كه درباره جمود علمى تركيه سخنرانى انگليسى كرده و تحت عنوان صراع بين الشرق و الغرب فى تركيا به عربى چاپ شده است .
135- لماذا خسر العالم بانحطاط المسلمين .
136- كپرنيك (1473 - 1543) و گاليله (1564 - 1642) و كپلر (1571 - 1631) و نيوتن (1643 - 1727) هر كدام كاشف و استاد و دانشمند بزرگ اروپا بودند كه بسيارى از اختراعات و كشفهاى علمى مرهون زحمات آنها است ((بيوگرافى مشروح آنها را در كتابهاى تاريخ قرون جديد و تاريخ علوم پى يرروسو بخوانيد.))
137- اقتباس بطور فشرده از كتاب لماذا خسر العالم بانحطاط المسلمين نوشته ابوالحسن الندوى از صفحه 140 به بعد.
138- باين ترتيب يكى از علل پيروزى ظاهرى بن اميه در ماجراى كربلا زندانى شدن اين مردان بزرگ و شريف بود.
139- بنابراين چنانكه علامه مامقانى گفته ، سخن ابن اثير در اسد الغابه صحيح نيست آنجا كه درباره سليمان بن صرد خزاعى گويد: او از كسانى بود كه براى امام حسين (ع ) نامه دعوت بكوفه نوشت ولى وقتيكه حسين (ع ) بطرف كوفه آمد، او و افراد ديگر از يارى حسين (ع ) سربرتافتند ولى پس از شهادت حسين (ع ) پشيمان شدند و از كار خويش توبه نمودند و جبران آن را بخونخواهى از حسين دانستند و لذا بعنوان مطالبه خون حسين (ع ) قيام نمودند و بعنوان ((توابين )) شهرت يافتند. (تنقيح المقال ج 2 ص 63).
140- مرگ يزيد در 14 ربيع الاول بسال 64 اتفاق افتاد.
141- اى مطالبان خون حسين (ع ) بپاخيزيد.
142- انفال آيه 56.
143- سليمان فرزند صرد ((بضم صاد و فتح راء)) زمان جاهليت را درك كرده و در آنوقت نامش ((يسار)) بود وقتى كه اسلام آورد از اصحاب نزديك و مورد توجه خاص رسول اكرم قرار گرفت و حضرت نام او را سليمان گذارد او پس از پيامبر (ص ) از اصحاب على (ع ) بود و در تمام جنگهاى على (ع ) در ركاب آنحضرت مى جنگيد و پس از على (ع ) از اصحاب امام حسن (ع ) بشمار مى رفت او مردى آگاه و پارسا و شريف و شجاع و متنفذ بود بطورى كه در راءس شيعه قرار داشت و در خانه او براى امام حسين (ع ) نامه دعوت بكوفه نوشتند، بالاخره او و يارانش براثر زندانى شدن نتوانستند حسين (ع ) را يارى كنند ولى پس از شهادت حسين (ع ) مردانه دنبال هدف حسين (ع ) را گرفتند و در نتيجه پس از نهضتى پيگير و كشتن دهها هزار نفر از دشمن كشته شدند تعدادشان چهار هزار نفر بود، همه در اين راه بقتل رسيدند (و با قتل خود زمينه قيام مختار را پى ريزى نمودند) ((تلخيص از تنقيح المقال ج 2 ص 63)).
144- تنقيح المقال ج 2 ص 63 آخر جلد دهم بحار رسالة اخذ الثار لابى مخفف - سليمان بر اثر تيرى كه بحلقومش وارد شد از پاى درآمد و شهد شهادت نوشيد، سر مقدسش را از بدنش جدا كردند و همراه سر يكى از ياران رشيدش مسيب بن نجيه به شام براى عبدالملك بن مروان بردند. (استيعاب و تنقيح المقال ج 2 ص 63).
145- نام او ((عمرو)) و نام پدرش حمق (بروزن هند) كه از دودمان ((خزاعه )) بود، خزاعه : طايفه اى از دودمان ((ازد)) است كه ابتداء در يمن سكونت داشتند و سپس بمكه مهاجرت نمودند ولى ((عمرو)) بكوفه رفت و از اصحاب نزديك على (ع ) بشمار مى رفت . سرانجام در موصل از جهان رخت بربست و قبرش با بارگاهى شكوهمند در موصل ((از شهرهاى معروف عراق )) قرار دارد.
146- تنقيح المقال ج 2 ص 328.
147- سفينة البحار ج 2 ص 260.
148- مجله هدى الاسلام شماره 7.
149- طبق نقل مورخين ، اين سر، نخستين سرى بود كه در اسلام بر نيزه شد، غلام او كه ((زاهر)) نام داشت ، بدن عمرو را در پشت شهر موصل دفن نمود كه اينك آرامگاه او در آنجا معروف و زيارتگاه مى باشد.
150- در اين باره بكتابهاى الغدير جلد 9 و 11 - تنقيح المقال جلد 2هدى الاسلام شماره 7 ص 58 ((مقاله محمد بحرالعلوم )) و اعلام النساء ج 1 ص 11 و بلاغات النساء ابن ابى طيفور مراجعه شود.
151- امام سجاد (ع ) بنقل شيخ مفيد پانزده فرزند داشت ، كه اعلم و اشرف آنها پس از امام باقر (ع ) زيد بود، مادر زيد كنيزى بنام حوراء يا غزاله بود كه مختار او را براى امام سجاد (ع ) خريد.
زيد در مدينه سال 66 يا 67 هجرى بامداد قبل از طلوع خورشيد، متولد شد و در سن حدود 55 سالگى بسال 122 (يا 121 و...) شهيد شد و طبق قول مشهور وليد بن يزيد بن عبدالملك دستور داد بدن زيد را از دار گرفتند و آتش زدند، محل دار و محلى كه بدن زيد را در آن محل سوزاندند، اينك داراى بارگاه است و در حدود شش فرسخى نجف اشرف در بيابانى قرار گرفته و مزار شيعيان مى باشد.
152- الخطط المقر يزيه ج 4 ص 307 - زيد الشهيد (مقرم ) ص 14 - از آگاهى و بيدارى زيد اينكه او نخستين كسى است كه كتاب ((صحيفه سجاديه )) را بخط خودش نوشت و آن را به فرزندش يحيى سپرد و يحيى هم توسط متوكل بن هارون آن را منتشر نمود.
153- مقاتل الطالبيين ص 93 - سرالسلسلة العلوية ص 57.
154- بحارالانوار ج 11 ص 51.
155- منتخب التواريخ ص 458 بنقل از در المسلوك .
156- مقاتل الطالبيين ص 93.
157- مدرك قبل ص 99 - زيد الشهيد ص 112 - 119.
158- يوسف بن عمر آنچنان جلاد بود كه دستور داد دستهاى بانوى پرهيزكارى بنام ((ام خالد)) را بجرم علاقه به زيد، قطع كردند (اختيار معرفة الرجال شيخ طوسى چاپ دانشگاه مشهد ص 242).
159- مقاتل الطالبيين ص 98 - زيد الشهيد ص 137 - 139.
160- والله انى كنت استحيى من رسول الله (ص ) ان ارد عليه الحوض ‍ غدا ولم آمر بالمعروف و لا انهى عن المنكر.
161- عمدة الطالب ص 207 - قاموس الرجال ج 4 ص 264 - تاريخ طبرى ج 8 ص 267.
162- و اين بخاطر آن بود كه فرار نكنند و تا آخرين قدرت خود بجنگند. 163- حدود محل قبر ميثم تمار را: محل ((سبخه )) مى گفتند و جنگ روز پنجشنبه بخاطر اين محل بجنگ يوم السبخه نام گرفت .
164- براى اينكه جسد زيد بدست ياران بنى اميه نيفتد طرفداران زيد شبانه جسد را بخارج كوفه برده كف نهر آبى را كنده جسد را در آنجا دفن كرده آبرا از روى آن جارى كردند.
165- درباره مدت ماندن بدن زيد روى چوبه دار در تاريخ شش قول ذكر شده : 1 - يكسال 2 - دوسال 3- سه سال 4 - چهار سال 5 - پنج سال 6 - شش سال .
سه سال
166- در اين باره بكتابهاى : مقاتل الطالبيين ص 110 - 111 - 278270 و زيد الشهيد (مقرم ) و عمدة الطالب و تاريخ طبرى و يعقوبى مراجعه شده است .
167- آنانكه هجرت كردند و از خانه هاى خود بيرون رانده شدند، و در راه من شكنجه ديدند، و جنگ كردند و كشته شدند، مسلما گناهان آنانرا مى بخشم و آنها را در بهشت هائى كه زير درختان آنها، نهرها جارى است وارد مى كنم ، اين پاداشى است از طرف خدا و بهترين پاداشها نزد او است . (آل عمران آيه 195).
168- الروض النضير ج 1 ص 55.
169- عيون اخبار الرضا- بحار چاپ قديم ج 11 ص 48 - تنقيح المقال ج 1 ص 468.
170- زيد چهار پسر بيشتر نداشت كه بترتيب عبارت بودند از: يحيى ، عيسى ، حسين و محمد.
171- يحيى بسال 107 هجرى متولد و بسال 125 به قتل رسيد.
172- گريه و دعاى امام صادق (ع ) درباره يحيى حاكى است كه آنحضرت از او و هدف و نهضت او خشنود بوده است .
173- مقدمه صحيفه سجاديه .
174- مقاتل الطالبيين ص 102 - زيد الشهيد (مقرم ) ص 143 - 146.
175- تاريخ طبرى ج 8 ص 276.
176- انتخاب خراسان از اينرو بود، كه شيعيان در آنجا بسيار بودند، و يحيى در فكر كمك خواستن از آنها بود.
177- اين يكنوع سياستى بود كه وليد مى خواست با آزاد كردن يحيى ، فكرش را از شورش آل على (ع ) و علاقمندان به اهلبيت (ع ) در حجاز و... راحت سازد!
178- جالب اينكه يحيى با همان زنجيرهاى زندان ، از زندان بيرون آمد نزد آهنگر رفت تا آن زنجيرها را از بدنش درآورد، آهنگر آنها را به بيست هزار درهم از يحيى خريد و از آنها انگشتر درست مى كرد، و مردم با علاقه تمام آن انگشترها را به عنوان تبرك مى خريدند. (مقاتل الطالبيين ).
179- مقاتل الطالبيين ص 111 - 112.
180- و بقولى با هفتصد نفر.
 

http://www.iran-forum.ir/" target="_blank">http://up.iran-forum.ir/uploads/file2/1362914976.gif" width="130" height="130" alt="نوروز پيروز">

1- يعقوبى در تاريخ خود اسكندر را پسر فيلقوس خوانده است و مى گويد: فيلقوس از پادشاهان جبار يونان بود و هفت سال پادشاهى كرد، پس از وى اسكندر بجايش نشست ، مادر اسكندر ((الومفيدا)) نام داشت ، معلم اسكندر حكيم معروف ((ارسطاطاليس )) بود كه كشورگشائى و تدبير را به اسكندر آموخت (تاريخ يعقوبى ج 1 ص 143)
سالهاى زندگى اسكندر بين 324 تا 356 قبل از ميلاد بوده است (المنجد فى الاعلام ) وى را اسكندر كبير مى گفتند در مقدونيه (يكى از ايالتهاى يونان ) متولد شد و در بابل درگذشت .
2- طالينت عبارت از 200 هزار دينار طلا است .
3- بابل (بر وزن فاضل ) در 70 ميلى (در حدود 23 فرسخى ) جنوب بغداد واقع شده كه به عروس شهرهاى قديم لقب داشته است ، اين شهر قديمى و پر جمعيت و با سابقه ، در طول تاريخ در دست انداز تحولات و كشمكشها و توسعه طلبيها دست به دست مى گشت ، تا زمانى فرا رسيد كه اسكندر آن را تصرف كرد و آن را پايتخت ناحيه شرقى امپراطورى خود قرار داد، و اينك به بين النحرين (ناحيه جنوبى كشور جمهورى عراق بين دجله و فرات ) سرزمين بابل گفته مى شود، بر اثر گذشت زمان به صورت تپه هائى درآمده است (در اين باره به كتاب معجم البلدان و كتب جغرافى مراجعه شود) 4- قلزم نام شهرى است ميان مصر و مكه در كنار درياى احمر.
5- قيروان نام يكى از شهرهاى باستانى كشور تونس است .
6- ميغ يعنى ابر.
7- اسب يا شتر تندرو.
8- منظور از اين ((سد))كه در دو مورد قرآن در سوره كهف (آيه 93و 94)آمده سدى است كه ذوالقرنين آنرا بين دو كوه براى جلوگيرى از مزاحمت و حمله ياءجوج و ماءجوج به بلاد غربى و جنوبى ساخت .
ادله تاريخى فراوانى در دست است ثابت مى كند كه ياءجوج و ماءجوج قبائل وحشى بيابانى بوده اند كه در دشتهاى شمال شرقى مى زيسته اند و از روزگار قبل از تاريخ تا قرن نوزدهم ميلادى مانند سيل به طرف بلاد غربى و جنوبى سرازير مى شده اند، و قسمتى از ان قبائل در عصر اخير در اروپا ((ميگر)) و در آسيا ((تاتار))ناميده شده بودند و از كوههاى قفقاز سرازير مى شده و بر آسياى غربى حمله برده اند و يونانيان ايشان را به نام ((سى تهين )) مى ناميده اند و مسلم است كه مردم كوهستانى از غارتگرى ايشان به ذوالقرنين شكايت برده اند و ذوالقرنين براى جلوگيرى از ايشان ((سد))را ساخته است (در اين باره به تفسير الميزان ج 13 ص 410 و قصص قرآن صدر بلاغى ص 371 مراجعه شود) و درباره اينكه آيا اسكندر همان ذوالقرنين بوده يا نه بعدا بحث خواهد شد.
9- روشنك نام همسر اسكندر است كه دختر دارا بود.
10- ايدر يعنى كنون .
11- اقتباس از شاهنامه فردوسى و تاريخ يعقوبى ج 1 ص 143 - 145 و مروج الذهب ج 1.
12- اسكندريه از نظر استراتژيكى و بازرگانى و فرهنگى يكى از مهمترين بندرها و شهرهاى مصر است ، كه آن را اسكندر در سال 332 قبل از ميلاد بنا نمود و اينك مقبره اسكندر با ظرافتهاى باستانى خاصى از آثار تاريخى اسكندريه است .
13- صاحب مروج الذهب اين حكما را 28 نفر شمرده است (مروج الذهب ج 1 ص 321).
14- دختر دارا بن دارا (مروج الذهب ج 1 ص 322).
15- اقتباس از مروج الذهب ج 1 ص 320 - 324 و تاريخ يعقوبى ج 1 ص 145 و تاريخ كامل طبرى و شاهنامه فردوسى و تاريخ روضة الصفا.
16- هامون : بيابان .
17- صندوق : تابوت .
18- نهال : بستر.
19- ياره : دستبند.
20- تختى كه از دندان فيل كه بسيار گرانقيمت است درست شده است .
21- اينها پادشاهانى هستند كه اسكندر آنها را كشته است .
22- ايدر: در اينجا.
23- شاهنامه فردوسى چاپ تهران ج 3 ص 93.
24- تيمار يعنى نوازش
25- فريدون و جمشيد و پرويز و كاوس (كيكاوس ) از پادشاهان پيشدادى هستند.
26- از آيه 83 تا 94 كه در طى اين آيات ، داستان ذوالقرنين بيان شده است .
27- آيه 83 كهف .
28- آيه 85 - 89 - 94 - 95 - 96 كهف .
29- چنانكه از آيه 87 و آيه 93 به بعد سوره كهف كه در مورد ساختن سد براى جلوگيرى از تجاوز قبائل وحشى است استفاده مى شود.
30- چنانكه از آيه 87 و 94 و 98 سوره كهف بدست مى آيد.
31- چنانكه آيه 95 سوره كهف به اين مطلب دلالت دارد.
32- تفسير الميزان ج 13 ص 370.
33- تفسير كبير فخر رازى ج 21 ص 163.
34- الميزان ج 13 ص 413.
35- تبابعه جمع تبع است ، و تبع لقب پادشاهى است كه ايالت ((حضرموت )) و ((شحر)) را به يمن ملحق كرده ، و بر هر سه فرمانروايى مى نمود.
36- الميزان ج 13 ص 418.
37- كورش كبير پسر كمبوجيه در سال 558 قبل از ميلاد، به جاى پدر بر تخت حكومت نشست و در نتيجه فتوحات بى نظير خود، امپراطورى عظيمى را تشكيل داد وى به روايتى در سال 529 قبل از ميلاد در جنگهاى مشرق كشته شد و به روايتى در پاسارگاد فارس فوت نمود، روايت اخير به حقيقت نزديكتر است ، از جهت اينكه بنائى بنام مقبره كورش ، در دشت مرغاب موجود است (دائرة المعارف فرهنگ دانش و هنر ص 761).
38- فشرده بحث آقاى ابوالكلام آزاد، در تفسير الميزان ج 13 ص ‍ 421 و كتاب قصص قرآن صدر بلاغى (قسمت فرهنگ قصص ) از صفحه 359 به بعد آمده است .
39- تفسير الميزان ج 13 ص 426.
40- چوب گوى زنى .
41- حنظل ميوه اى به شكل هندوانه بسيار كوچك است و طعمش ‍ بسيار تلخ مى باشد (فرهنگ عميد).
42- سفينة البحارج 2 ص 714.
43- دائرة المعارف يا فرهنگ دانش و هنر ص 559 - سه تن از فراعنه كه اين سه هرم را ساختند بنامهاى ((خئوپس ))، ((حفرن ))و ((ميكربنوس )) مى باشند.
44- صفحه 516 - از مجسمه هائى كه در مصر، خيل عجيب است و حكايت از تمدن مصر در قرون قبل از ميلاد مى كند، مجسمه ((ابوالهول ))است ، ارتفاع صورت اين مجسمه پنج متر، و بينى آن 70/1 متر و گوش آن 37/1 متر است .
45- يكى از دانشمندان گويد: انسان يك كيلو غذا مى خورد و سير مى شود ولى تاكنون ديده نشده است هيچ تجمل پرستى هر قدر هم سرمايه در اين راه نفله كند سير شود، يكى از فراعنه مصر هوس مى كند كه يك گور بزرگ تشريفاتى داشته باشد، يكصد هزار كارگر را در 20 سال به زنجير مى كشد تا براى جسد يك مترو نيمى او يك گور بوسعت بيش از 40 هزار متر مربع و به ارتفاع چند صد متر بشكل ((هرم )) از صدها هزار قطعه سنگ عظيم بسازند و شايد اين را هم درخور شاءن خود نمى ديد.(مكتب اسلام سال 17 شماره 5 ص 8).
46- سفينة البحار ج 2 ص 714.
47- چنانكه در قرآن سوره طه آيه 43 به اين ماءموريت تصريح شده است .
48- قصص قرآن صدر بلاغى ص 392.
49- فاليوم ننجيك ببدنك لتكون لمن خلفك آية (يونس - 92).
50- فحشر فنادى فقال انا ربكم الاعلى (نازعات - 23 - 24).
51- چندى قبل در جرائد نوشتند: مارشال تيتو رهبر يوگوسلاوى از ديوار چين ديدن كرد، فاصله پايتخت چين (پكن ) را تا اين ديوار بزرگ طى 90 دقيقه با اتومبيل كرد، مسئولان چينى كه همراه تيتو بودند، گفتند: ((اين ديوار تنها چيز روى زمين است كه از ماه ديده مى شود)) (روزنامه رستاخيز شماره 708).
52- سالنامه نور دانش .
53- از اينرو است كه پير پيامبران حضرت نوح (ع ) درباره دنيا چنين مى گويد:
((وجدت الدنيا كبيت له بابان دخلت من احدهما و خرجت من الاخر)):
((دنيا را چنين يافتم كه داراى دو در است از يك در آن داخل شدم و از در ديگر آن بيرون رفتم )) (بحار- ج 15).
54- پاسارگاد نخستين پايگاه و پايتخت اولين امپراطورى جهان است كه از سيحون تا نيل و از درياى اژه تا گنگ امتداد داشت ، وقتى كه كورش ‍ كبير در صحراى خاورى درياى خزر درگذشت جسد او را بپاسارگاد آوردند و در آرامگاهى كه قبلا آماده شده بود قرار دادند، اينك قبر كورش در دشت مرغاب پاسارگاد در 134 كيلومترى شيراز، 77 كيلومترى تخت جمشيد مشهود و معروف است .
55- داريوش اول (كبير) با فتوحات بى نظير خود ايران را به امپراطورى عظيم جهانى مبدل كرد و آن را به 26 ايالت تقسيم نمود، حدود طبيعى ايران در زمان او بسيار زياد شد بطوريكه از شمال به بحر خزر، قفقاز، درياى سياه و از مغرب بدرياى مديترانه مى رسيد وى در سال 486 قبل از ميلاد وفات يافت (دائرة المعارف فرهنگ و هنر ص 740).
56- آپادانا يعنى تالارى كه پادشاه در آن براى مردم بار عام مى داد.
57- بايد توجه داشت كه اين نامها از زمان آغاز حفاريهاى علمى (قرن پانزدهم ميلادى ) بكاخها، دروازه ها، پلكانها و غيره تخت جمشيد داده شده است .
58- صفه يعنى ايوان و شاه نشين .
59- در اين باره از تواريخ مختلف و از نقشه مخصوص تخت جمشيد كه توسط اداره سازمان جلب سياحان (چاپ شركت ايران چاپ ) منتشر شده و همچنين از كتاب دائرة المعارف فرهنگ و هنر نقل و اقتباس و استفاده شده است .
60- وى را شاپور ذوالاكتاف خوانند از اينرو كه شانه هاى پهن داشت سرانجام در سال 379 ميلادى درگذشت .
61- انوشيروان بيستمين پادشاه ساسانى از پادشاهان جهانگير و جهاندار بود وى بسال 579 ميلادى از دنيا رفت .
62- اخيرا در جرائد عكس تالار عظيمى را كه در آمريكا در دست ساختمان است انداخته بودند و نوشته بودند كه مهندسين و معماران ، نقشه و سبك ساختمان اين تالار را از روى ايوان مدائن گرفته اند و معتقدند كه براى استوارى و بقاى ساختمان ، بهترين نقشه و سبك همين سبك و نقشه است .
63- اقتباس از تواريخ مختلف و از مجله ارمغان بنقل از تاريخ تمدن اسلام .
64- سوره دخان آيه 25 - 29.
65- سفينة البحار.
66- سفاح روز جمعه 13 ربيع الاول يا 15 جمادى الاخرى سنه 132 هجرى لباس خلافت پوشيد.
67- عدد غرق شدگان از سيصد نفر از بنى اميه نوشته اند و از غير آنها بسيار بوده اند.
68- اقتباس از كتاب حبيب السير ج 2 ص 201 منظور از اين مروان كه جريان سقوطش در بالا ذكر شد، مروان بن محمد بن مروان بن حكم است وى در روز دوشنبه 14 صفر بسال 128 هجرى بر مسند خلافت نشست و در روز يكشنبه 27 ذيحجه بسال 132 كشته شد، مدت خلافت او پنج سال و سه ماه و ده روز يا پنج سال و سه ماه بوده است ، وى را مروان حمار مى خواندند درباره علت اين لقب گفتگو است ، در كتاب اخبار الدول آمده است : نظر باينكه او در جنگ صابر بود و تحمل داشت از اينرو اين لقب را باو دادند، چنانكه در مثل آمده ((فلان اصبر من حمار فى الحروب :)) ((فلان كس در جنگها از الاغ صبورتر است )) (تتمه المنتهى ص 99).
69- بلخ يكى از شهرهاى باستانى و تاريخى پرخاطره ايران بوده ولى اينك بصورت قريه اى جزو كشور افغانستان است (المنجد فى الاعلام ).
70- اين جريان بسال 99 هجرى اتفاق افتاد.
71- اقتباس از منتخب التواريخ ص 425 و 572 و كتاب روضة الانوار.
72- ناسخ التواريخ .
73- تاريخ حبيب السير.
74- بنقل از كتاب حبيب السير و منتخب التواريخ ص 571 - 572 بعضى سن جعفر را هنگام قتلش 45 سال دانسته اند، واقعه قتل او بسال 189 هجرى اتفاق افتاد و پس از او دولت برمكيان رو بزوال رفت .
75- در بعضى از تواريخ نام اين شخص محمد بن زيد آمده است .
76- نقل از كتاب حبيب السير.
77- منتخب التواريخ ص 576 - 573.
78- روضة الصفا ج 2 ص 187.
79- مروج الذهب .
80- وى به احتمال قوى در حدود سالهاى 329 يا 330 در قريه باژ از قراء تابران طوس از خانواده كشاورزى متولد شد و تقريبا مى توان گفت : تاريخ شروع شاهنامه سال 370 قمرى اتفاق افتاد. سرانجام با بجاى گذاشتن اين اثر جاويدان در سال 409 يا 410 در سن 80 سالگى بدرود حيات گفت ، قبر او در دروازه تابران طوس قرار دارد (دائرة المعارف فرهنگ و هنر ص 61).
81- غزنه (يا غزنين ) اينك يكى از شهرهاى بزرگ افغانستان است ، سلطان محمود (پسر سبكتكين ) دومين پادشآه غزنوى است كه در سال 970 ميلادى در غزنه متولد شد و بسال 1030 درگذشت و چون پايتخت سلطان محمود، غزنين بود بدينجهت خاندان شاهى او را غزنوى مى خوانند، سلطان محمود بجمع كردن شاعران و اديبان بدربار و بزبان و ادبيات فارسى توجه و علاقه بسيار داشت .
82- 1 ابوالقاسم حسن بن احمد متخلص بعنصرى از شاعران بزرگ دوره غزنوى است او بوسيله امير نصر بن ناصرالدين بخدمت سلطان محمود معرفى شد و آنچنان نزد او تقرب يافت كه ملك الشعراى دربار او گرديد، اشعارش بيشتر در مدح سلطان محمد و امير نصر و سلطان مسعود و فتوحات و لشگركشيها و جنگهاى ايشان است .
83- ابونظر عبدالعزيز بن منصور عسجدى از شعراى بزرگ دوره غزنويان است ، از احوال او اخبار زيادى در دست نيست ، آنچه مسلم است اين استكه وى از شعراى دربار سلطان محمود بوده و تقرب بسيار باين دربار داشته است ، وفات او ظاهرا بعد از سال 432 قمرى اتفاق افتاده است .
84- ابوالحسن على بن جولوغ فرخى سيستانى از شعراى بزرگ و از سردمداران سخن عصر سلطان محمود بوده است ، بر اثر نبوغى كه در سرودن شعر داشت بدربار سلطان محمود تقرب يافت او بسال 429 قمرى از دنيا رفت هنگام مرگ جوان بود. ديوانش محتوى حدود 9 هزار شعر است (دائرة المعارف فرهنگ و هنر ص 61).
85- جوشن يعنى زره .
86- يعنى مانند تير راست و بلند گيو (پسر گودرز) در جنگ محل پشن (كه در آن جنگ تورانيان فتح كردند و اكثر پسران گودرز كشته شدند) (برهان قاطع ).
87- حسن ميمندى از علماء متعصب اهل تسنن استكه تقرب بسيار در دربار سلطان محمود داشته و در مورد بدبينى سلطان محمود بفردوسى عامل اصلى بوده است . (مجالس المؤ منين ج 2 ص 598).
88- از شاهنامه فردوسى استفاده مى شود كه شاهنامه را پس از سى سال زحمت بپايان رساند و اين ديوان محتوى شصت هزار شعر را در ظرف 30 سال سروده است .
89- بعنوان نمونه در جلد اول صفحه 8 مى گويد:

http://www.iran-forum.ir/" target="_blank">http://up.iran-forum.ir/uploads/file2/1362914976.gif" width="130" height="130" alt="نوروز پيروز">

تصميم خطرناك يهود بنى نضير و پيمان شكنى و شكست آنها

http://www.iran-forum.ir/" target="_blank">http://up.iran-forum.ir/uploads/file2/1362914976.gif" width="130" height="130" alt="نوروز پيروز">

عهد شكنى همه طوايف يهود

لجاجت و نفاق يهوديان نسبت به مسلمين

http://www.iran-forum.ir/" target="_blank">http://up.iran-forum.ir/uploads/file2/1362914976.gif" width="130" height="130" alt="نوروز پيروز">

فرزدق در راه هدف تبعيد و زندانى مى شود

http://www.iran-forum.ir/" target="_blank">http://up.iran-forum.ir/uploads/file2/1362914976.gif" width="130" height="130" alt="نوروز پيروز">